Mowa ciała w pracy PR-owca. Znajomość komunikacji niewerbalnej kluczem do sukcesu?

Kontakty z klientami, partnerami biznesowymi, dziennikarzami, prowadzenie wystąpień, prezentacji… To wszystko wymaga od pracowników agencji PR wielu umiejętności. Jak się okazuje, oprócz komunikatywności czy skutecznego prowadzenia negocjacji, warto również poznać znaczenie mowy ciała. Posiadanie wiedzy na temat komunikacji niewerbalnej może być bardzo przydatne w życiu zawodowym.

Wbrew wielu opiniom, komunikacja werbalna stanowi tylko niewielką część przekazu. Gesty, mimika twarzy, odległość od rozmówcy, ton głosu czy postawa ciała, mówią często więcej niż wypowiadane słowa. Poznanie znaczenia niektórych gestów ułatwia kontakty z klientami oraz pracownikami. W trakcie prowadzonych negocjacji pozwala odczytać uczucia innych osób, a na przykład podczas wystąpień umożliwia ocenę stopnia zainteresowania słuchaczy tym, co mówimy. Poniżej przypominamy (a tym, którzy jeszcze nie znają – przedstawiamy) kilka przykładów zachowań i ich znaczenie:

  • Dotykanie oczu lub uszu – to częsta reakcja, gdy nie chcemy kogoś słuchać bądź czegoś widzieć.
  • Zacieranie rąk – oczekiwanie czegoś pozytywnego.
  • Ręce zaplecione w tzw. wieżyczkę – oznaka pewności siebie.
  • Patrzenie prosto w oczy – oznacza, że osoba, która z nami rozmawia jest szczera.
  • Skrzyżowanie rąk na klatce piersiowej – pozycja zamknięta oznacza negatywnie nastawienie do rozmówcy.
  • Podpieranie głowy rękoma – oznacza znudzenie.
  • Przestępowanie z nogi na nogę, zbyt częste mruganie oczami – oznacza zdenerwowanie, niepokój.
  • Zaglądanie do dokumentów – chęć zakończenia rozmowy.
  • Zagryzanie ust – sposób na uspokojenie się.
  • Przechylanie głowy – oznaka zainteresowania tematem.
  • Zbyt duża gestykulacja – oznaka zdenerwowania, niepewności.
  • Częste chrząkanie, ściskanie dłoni – oznaka lęku.

Znajomość niektórych gestów, a także wyuczenie pewnych nawyków oraz umiejętność ich kontroli, jest nie tylko ułatwieniem codziennej pracy PR-owca, ale zapewnia przewagę nad rozmówcą. Należy jednak pamiętać, że umiejętność ta wymaga – przede wszystkim – naturalności.

 

Autor tekstu: Kasia